– La ferme aux crocodiles –

28 Juli 2025 – Maandag

Nico Roos

Gister besloten dat we naar Orange gaan. Dus vroeg uit de veren. Om acht uur werden de broodjes gehaald en ontbeten. Het weer werd nog even gecontroleerd en die was toch niet helemaal lekker. We besloten om Orange op een andere dag te doen, en besloten om naar Bourg st. Andol te gaan. Via de D4 kwamen we na zo’n half uurtje een in een uitgestorven dorp Bourg st. Andol. Hummm, gaat het centrumgedeelte wel open op maandag. Snel werd het gezocht…. En nee, de meeste winkels blijven dicht. En nu, tja, huh, toch maar naar Orange.
Richting Orange kwamen we de borden “La ferme aux crocodiles” tegen. Hey, dat is ook leuk, iedereen was enthousiast. We kozen er voor om daar heen te gaan. Niet veel later….z’n 5 minuten….reden we het terrein van de Krokodillen op. Voor de kaartjes moesten we even in de rij, maar het was het wachten wel waard. De krokodillenboerderij was leuk, zie het als een grote Burgers Bush (de tropische hal). De meiden kregen een paspoort, waar je bij diverse continenten een stempel kon halen. Zo blij als kleine kinderen stonden ze in de rij voor de stempel. Elk continent had specifieke dieren. Verder waren er diverse vogels en reptielen. Het was druk, maar het was niet storend. Hier en daar werden er foto’s gemaakt voor het nageslacht. En uiteraard was er nog een souvenirwinkel, waar de meiden niet met lege handen uitkwamen. Emily had een albinocroc en Zoey had een Sipsap (Schilpad voor niet weeters) uitgezocht. Als laatst hebben we nog even wat gelunched, rond de klok van half twee liepen we terug naar de auto.

Bianca wilde vanuit hier naar st. Esprit. Hier stond ze vroeger met haar ouders meerdere jaren op een camping. Er liggen dus heel wat jeugdherinneringen. De wens was dan om daar even heen te rijden. Het lag zo’n 15 minuten van de krokodillenboerderij. De camping zou net lang de weg liggen, bij de afslag kregen we al wat herinneringen te horen. Ohw, dit was volgens mij Pizza Joe. En dat is de camping… Althans de oprit naar de camping. Het bord Camping De La Plaze stond nog ferm mooi langs de weg, maar het hek was dicht. De auto werd geparkeerd en een foto werd gemaakt. We liepen iets verder en konden zo over het terrein heen kijken. Er waren wel mensen bij het voormalige campingreceptie, maar van een camping bleek niks meer van over. Vervallen stacaravans, een trap naar beneden was helemaal overwoekerd. Nee, de camping heeft zijn glorie tijd gehad. Maar we kregen wel mooie verhalen te horen van Bianca. We reden een stukkie verder, hier is een oude steenfabiek. Huh nee, hier zit een andere camping. Waar je, om heerlijk om te zijn, niet gevonden wilt worden. Het lijkt erop, dat dit stukje bij langs de Ardèche qua campings niet in trek is. Uiteindelijk lazen we dat de camping ergens in 2023 voor goed gesloten is.
Als laatst wilde Bianca nog even kijken bij de Ardèche zelf, daar werd altijd gedobberd en gespeeld. Daarvoor moesten we tegenover de gesloten camping naar beneden, een hobbelige weg af en dan parkeren. Ook hier kwamen er verhalen naar boven. Wat er gedaan werd en wat er veranderd was. Hier zat ook een restaurant/bar waar Bianc haar vader tijd doorbracht als de rest in het water lag. Deze tent heette “Les Flots Bleus”. Dit is dus in de 30 jaar niet veranderd. We kozen ervoor om hier even een drankje te nemen.

Uiteindelijk werd het tijd om terug naar Vallon-Pont-d’Arc te rijden. Rond de klok van half vijf waren we terug. Bianca en ik hebben samen nog even bij Judith een drankje gedaan. Dat was lekker vertoeven met uitzicht op de Ardèche. Na het eten heb ik aan het blog gewerkt, en de dames hebben een spelletje gedaan. Ook werd de competitie van het Yachtzen doorgezet. Er werden 2 potjes gespeeld die beide door Nico zijn gewonnen. We spelen meestaal 3 kolommen, het tweede potje werd een totaal aantal punten behaald van 300. En dat is best hoog. Hierna werd het tijd om waterpas te gaan.

Het weer voor van vandaag harde wind (welk laat op de avond wat afzwakte), licht bewolkt. Temperatuur lag zo rond de 28 graden.