– Naar Orange –

30 Juli 2025 – Woensdag

Nico Roos

7:00uur….de wekker gaat. Vandaag vroeg uit de veren. Orange staat op de planning. De stad waar de dynastie Oranje-Nassau werd opgericht door Willem de Zwijger. Opfrissen, ontbijten en alles ff snel opruimen om half negen richting Orange te rijden. Hemels breed niet heel ver weg vanaf de camping. Maar het eerste stuk vanaf de camping, de D4 naar de N7 is een ritje van 40min met veel haakse en s-bochten. Voor een autorijder een leuke rit. Maar iemand die snel last heeft van misselijkheid niet echt een pretje. De weg is maximaal 90, maar met 50 is het goed te doen.

We reden rond de klok van kwart over tien bij de Arc de Triomph van Orange. Zo’n 25 jaar lang kreeg ik te horen, van mijn wederhelft, dat dit de echte Arc de Triomph is en dat de Arc in Paris door Napoleon nagemaakt is. Ik legde dit uit aan mijn dochters, om zo een beetje historie aan te leren. Echter wat blijkt, de Arc in Paris is ouder dan die van Orange. Zo leer je toch nog wat nieuws. Maar des al niet te min, de Arc in Orange is een mooi imposant bouwwerk om te bekijken. Er werden wat foto’s genomen en hierna pakte we de auto om naar het centrum te rijden.

We parkeerde bij het openlucht theater van Orange, officieel Théâtre Antique d’Orange. Dit is een van de weinige openlucht theaters die de deels de tand des tijds heeft overleefd. Daar straks meer over. Eerst werd het tijd voor een bakkie pleur, we zochten een terrasje op tegen over het theater. De koffie smaakte goed, waarna we verder liepen. Bij een snuisterij winkeltje heeft Emily nog wat gekocht voor haar kamer. Verderop zat er een restaurant en we besloten om hier later een uitgebreide lunch te nemen. We liepen rustig door de straatjes van Orange, en kwamen aan de andere kant van het theater uit. Het bleek dat je deze kon bezoeken, de entree was 42eu voor een familie. Zonder aarzeling zijn we naar binnen gegaan. We kregen een apparaatje mee, waarmee we bij diverse locaties verhalen konden luisteren in het Nederlands. Het was erg interessant dat men dit kon bouwen ruim voor het jaar 0 van onze jaartelling. Het was niet zomaar wat stenen op elkaar en wat zitplaatsen. Nee, dit was een zeer ingenues en vooral imposant gebouw. De oude romeinen hadden hier echt wel verstand van. Zo werd speciaal gekozen dat de tribune tegen een berg aan gebouwd werd, zodat er geen extra fundatie nodig was. Het podium was gemaakt van marmer. En werd omringd door een ronde muur erom heen, hierdoor werden de stemmen en de muziek beter hoorbaar voor het publiek. In het publiek werden er grote ovalen bronzen vazen geplaatst, die aan de zijde van het podium open waren. Hierdoor resoneerde de stemmen en muziek beter door. Men denkt dat het akoestiek van dit theater een de beste is geweest. Voor het podium stond een muur van 1,60mt hoog. Hierachter werd het gordijn naar beneden gelaten als de voorstelling begon. De hoge muur achter het podium had gangen en ruimtes waar de acteurs zich konden verkleden. Er waren twee verdiepingen. Aan de voorzijde van deze muur, het uitzicht vanaf het publiek, waren imposante kolommen, meer dan 100 stuks, tijdens opgravingen werden er enkele terug gevonden. Verder waren er holtes met standbeelden. En helemaal boven een 3,5 meter standbeeld van Keizer Augustus.

Boven het podium hadden de Romeinen een dak gemaakt met behulp van balken. Vanuit hier kom men doeken spannen naar de overkant over het publiek heen. Deze overspande zo’n 120meter. Van het dak is niks meer van over, daar in de 4^de eeuw door barbaren het theater gemolesteerd is en het dak in brand was gestoken.
Iedereen was welkom in het theater, alle lagen van de bevolking. Wel werden deze gescheiden van elkaar. Op het ronde vlakke deel zaten de belangrijkste mensen van de stad. Denk hierbij aan het bestuur en gezag. Op de eerste rijen zaten de hogere gladiatoren van het Romeinse leger. Daarna de eigen bewoners en kooplieden. Als laatst had je het “uitschot” van het volk. Denk hierbij aan bedelaars, slaven, daklozen, prostituees en mensen buiten de stad. Verder kregen we nog enkele uitleggen over de ruimtes achter het publiek, hier kon men in de pauzes hun drankje en wat te eten halen.

Ook werd verteld dat na de komst van het christendom het optreden verbannen werd, en de meeste theaters werden gesloten, of de materialen werden gebruikt voor huizenbouw. Sommige werden omgebouwd tot kerken. Het theater in Orange is zelf bewoond geweest doordat mensen hun huizen erin bouwden. Men heeft zelfs teruggevonden dat er een straat is geweest binnen het theater. IK weet niet meer precies maar ik meen dat in de 16^de of 17^de eeuw een renovatie van het theater is gestart en werd erna ook weer opgetreden. In de jaren 80 van de 20^ste eeuw heeft Unesco het theater opgenomen in de lijst cultureel erfgoed. In 2004 heeft men er een nieuw dak gemaakt boven het podium waardoor het akoestiek nog beter is geworden. Tot de dag van vandaag worden er nog steeds optredes gedaan.

Nadat we uit het theater kwamen zijn we naar de auto gegaan. Om vervolgens naar Gigondas te rijden. Gigondas ligt in een wijnstreek waar merendeels de rode wijn wordt geproduceerd. Rond vijf uur kwamen we aan in dit mooie kleine dorp in het zuiden van Frankrijk. Je zit aan de wijnwinkeltjes dat hier echt alleen om de wijn gaat. Bij een mooi uitziende proevenrij zijn wij naar binnen gegaan en hebben diverse wijnen geprobeerd. De witte vielen ons wat tegen, maar de rode waren echt superieur, vol van smaak. Er werd nog even verder gekeken en besloten nog bij een andere zaak wat te proeven. Ook hier vielen de witte wat tegen. En hebben wederom wat roods meegenomen.

Nu was het tijd om richting de camping te rijden, de routeman stuurde ons via het landschap binnendoor naar St. Remezé om vervolgens de D4 naar Vallon-Pont-d’Arc te rijden. Rond half acht reden we de camping op. ’s Avond werd er nog gezellig spelletje gedaan, met een lekker borrelplankje en een natje erbij.

Het weer in Orange was warm en wederom een harde wind. Waar we in Gigondas en terug op de camping geen last van hadden. Middagtemperatuur lag op zo’n 30gr.